Σχήματα λόγου



Λέξεις αραχνοΰφαντες, 
διάφανοι ιστοί αγάπης,
σχήματα λόγου που συνέλαβαν κάποτε τη μουσική στα μαγικά τους πλέγματα,
φιλήματα που έζησαν για μια στιγμή στα χείλη, μα δεν δόθηκαν,
μιας και πιστέψανε στην προσμονή και όχι στην εκπλήρωση,
δεκάτη από τη φαντασία ξωτικού,
τη λιχνισμένη στην πρωινή πνοή περαστικού ονείρου.

Τι ωραία που διαγράφεσαι μέσα στις σκιές η πλέον σκοτεινή σκιά!
Τι ωραία να περιμένεις τη φθορά ήδη από την άνοιξη.
Να περιμένεις πότε θα λιγοστέψουν οι διαθέσιμες στο φως στιγμές
και θα σιγήσουν οι φωνές του χρόνου πριν το σούρουπο.

Μέσα στα ανθισμένα λούλουδα λατρεύεις κιόλας τον γυμνό τους κάλυκα.
Μες στον πολύβουο δρόμο ήδη φαντάζεσαι το θρόισμα ανέμου άδειου.

Πρέπει να ξέρεις όμως
πως το φθινόπωρο που προσδοκάς 
καμιά φορά δεν έρχεται, 
πως έξαφνα μια μέρα
η μοίρα αδιάφορη, σαν παγωμένη αγάπη,
μπορεί να κλώσει και αλλιώς το νήμα της.
Για να ταιριάζει σε χειμώνες και μολύβδινα βουνά 
χωρίς το γνώριμο άρωμα του ελάτου, 
χωρίς τη φυλλοβόλο χαρά του πλατάνου 
τον Σεπτέμβριο.

Σχόλια

  1. Σταύρο, πολύ ιδιαίτερο... αναδεικνύεται ο γυμνός κάλυκας του φθινοπώρου, ο άδειος άνεμος, η πλέον σκοτεινή σκιά, η φθορά...Συνήθως υμνείται η ανθισμένη Άνοιξη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΕΛΕΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ, ΑΓΑΠΗΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΑ!

      Διαγραφή
  2. Σαν ένα γλυκό, τρυφερό ταξείδι Σταύρο! Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου