Εσύ
λευκή πινελιά του θανάτου θαμμένη στο χώμα
χρωματίζεις τον χρόνο με το λευκό σου σάβανο
φωνή
προορισμένη να μιλήσεις μόνο αν σε βγάλουν στο φως
μυροφόρα του «ζωγράφου του Αχιλλέα»
εικονίζεις τη ζωή για να επικουρείς το θάνατο
δώρημα
πήλινο για γαληνά φάσματα
ανάμεσα σε γεννήματα, στεφάνια και οινοχόες
υπόλευκο
βάθος της μνήμης με πορφυρά χρώματα-
θυμάσαι τον αποχαιρετισμό;
Mέσα στον γυναικωνίτη το αντίο κοίμισε τον ίμερο των σωμάτων
λευκοί βραχίονες παρέδωσαν επτάδερμη ασπίδα σε άλκιμα χέρια
θερμά χείλη σφράγισαν το άρρητο φτεροζύγισμα της ύπαρξης-
θυμάσαι τον αχό της μάχης;
Εσύ
Απέριττη φόρμα
Άηχο κρόταλο θανάτου
Παγωμένη χορδή
στα ακροδάχτυλα του αγγειοπλάστη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου