Θα φανείς


Θα φανείς
πέρα απ' τα όρια της σιωπής
και θα ξέρω ότι είσαι εσύ
που πάντα μου μιλούσες τη νύχτα,
όταν το καραβάκι πάλλεται 
στην ταραγμένη από την προσμονή καρδιά των νερών
και η απέναντι νήσος προσεύχεται στη Σελήνη 
μαζί με τα ερείπιά της.

Στα όρη τα Ακαρνανικά-
γκρίζα σμίλη που χαράζει
στον ουρανό τις φλέβες του-
θα σε πάρω μαζί μου,
στροφές μονοπατιών
θ' ανέβουμε αργά μαζί.
Βγάζουν αυτά στο μεγάλο ιερό,
στις κορυφές που περπάτησε
καθώς κατέβαινε προς τη γη
η αγάπη.

Αυτές οι κορυφές γνωρίζουν πώς φυσούν οι αιώνες,
γνωρίζουν ότι η ζωή τελειώνει όπως ξεκινά,
σε ένα στάχυ που επισκιάζει το ηλιόφως.
Εδώ θα μείνουμε για πάντα.
Δεν μας ταιριάζει τίποτα λιγότερο
από το ύψος άφθαρτων δεσμών
που επιβάλλει η Μοίρα.


[Από τη συλλογή Η Αναμενομένη, εκδόσεις Βουνέ 2012]

Σχόλια